Po Litwie z Premium Mobile
Gdzie jadę? Tego nie wiem. Jedynym pewnym faktem jest to, że znam trochę rosyjski. Litwini podobno nie lubią rozmawiać w tym języku. Pozostaje mi więc tylko parcie do celu. Autor: Alex Kłoś Droga ma jakieś pięć, sześć metrów szerokości. Tak jak stara dwukierunkowa E7. Tyle, że nie jest jest z asfaltu, a z ubitego żółto-szarego tłucznia. Po jakimś czasie na takiej drodze robi się tarka. Przyjeżdża wtedy maszyna, która ją zdziera i wyrównuje szlak. Tutaj maszyny nie było od dawna i nikt się tym nie przejmuje. Z tarką można poradzić sobie też tak, że rozpędza się auto i koła przelatują nad jej zębami. Jedzie się elegancko bez nużącego terkotania. Tak jak osobówki, które najeżdżają z naprzeciwka. Wzniecając tumany pyłu wchodzą w łuk bez zdejmowania nogi z gazu i wygląda to tak jakby driftowały na czterech kołach. Z Fiatem Ducato, który prowadzę, jest też jakoś inaczej . Przy szybkości stu kilometrów zaczynam mieć uczucie jakby ważący dwie tony furgon zaczynał nie jechać, a fru