Rozmowa z Rosjanką na Uberze

To była jedna z rozmów odbytych w czasie, w którym jeździłem Uberem. Trwało to pół roku. Spotkałem się wtedy z całą masą ludzi, z którymi pogadałem tyle ile trwał kurs. To było bardzo ciekawe.
I to było największym pożytkiem z mojej "przygody z Uberem".
 

- Dobrze mówi pani po polsku.
- Dziękuję. Zaczęłam uczyć się w grudniu. Kiedy przyjechałam.
- Czym się pani zajmuje?
- Pracuję w białoruskiej firmie. Ma tu swój oddział.
- Jest pani Białorusinką?
- Jestem Rosjanką.
- Z Moskwy?
- Tak. Przez ostatnie dziesięć lat mieszkałam w Moskwie.
Moja mama mieszka w miasteczku pod Moskwą.
- Jak się pani podoba Warszawa?
- Bardzo.
- Czym się różni w klimacie od Moskwy?
- Jest tak samo. Ale Moskwa jest dużo większa.
- Tak samo?
- Jest milej. W Moskwie jest dużo miejsc, w które ludzie przyjeżdżają tylko, żeby pracować. W Warszawie jest więcej zieleni.
- A ludzie czym się od siebie różnią.
- To ciężko powiedzieć.
- Rosjanie chyba piją więcej wódki.
- Znam Polaków, którzy piją więcej wódki niż Rosjanie. Wie pan, Rosjanie lubią Polaków.
- Za co?
- Tak po prostu.
- Mamy trudną wspólną historię.
- Polityka to polityka, a ludzie, to ludzie.
- Myśli pani, że Putin rozpęta wojnę?
- Nie! Skąd taki pomysł?
- Dużo się dzieje niepokojących rzeczy.
- U nas nie czuję się w ogóle przygotowania do wojny.
- Lubi pani Putina?
- To nie to słowo.
- Szanuje?
- Wie pan, u nas był kiedyś taki prezydent Jelcyn.
- Pamiętam.
- Moja mama i ja żyłyśmy wtedy w biedzie. A dziś jest lepiej. Dużo lepiej.
- Chciała by Pani wrócić do Moskwy?
- Nie. Na razie nie.
- Chodzi pani do klubów w warszawie?
- Byłam. Na razie raz.
- Musi pani zobaczyć kluby na brzegu Wisły. Ale wieczorem.
- Wieczorem? Pójdę w weekend. W zeszły weekend byłam z kolegą w Krakowie. Pojechaliśmy też do Oświęcimia.
- Czyj to był pomysł?
- Mój. Dużo czytałam o tym miejscu. W ogóle dużo czytałam o wojnie.
- Wie pani ile zginęło Rosjan w czasie II Wojny Światowej?
- Cztery miliony.   

        

-