Odlot na tri





Mój wujek w czasie wojny wpadł w alkoholizm. Był w partyzantce. Kiedy szli na akcję to byli trzeźwi, ale jak siedzieli w lesie to pili wódkę. Albo raczej bimber, który pędzili sami albo brali ze wsi. Po wojnie nie miał już wyjścia, bo tak mu to weszło w krew, że musiał popijać. Mój drugi wujek, dla odmiany był totalnym palaczem. Podczas wojny bili go na gestapo, a potem walczył.
Palił po osiemdziesiąt papierosów dziennie. Jak do nas przychodził to odpalał jednego od drugiego, tylko trzeba było ciągle popielniczki z popiołu opróżniać. Przeżył nieci ponad pięćdziesiątkę.

Ja nigdy nie uzależniłem się od żadnych narkotyków. Lubię jeszcze napić piwa. Kupuję sobie na działce cztery mocne piwa, takie co mają siedem, osiem procent i puszczam muzykę. Lubię starego rocka: Led Zeppelin, Deep Purple. Rolling Stonesi są dla mnie za bardzo lukrowani, a AC/DC ma wokalistę, który ma zbyt chrapliwy głos. Moim idolem jest Jimi Hendrix.

W latach 70. jak byłem w technikum to miałem magnetofon szpulowy ZK140. Miał tak mocne głośniki, że można było nagłośnić dobrze spory pokój. Miałem ponagrywane dużo dobrej muzyki i ludzie mnie zapraszali na imprezy, żebym przyszedł ze sprzętem. Kiedyś przyszedłem do mieszania gdzie było kilka osób. Położyli na podłodze talerz i nalali do niego Tri. To był rozpuszczalnik, który
hipisi używali jako narkotyk. Uklękli wokół tego talerza i pochylili nad nim nosy, a głowy nakryli kocem. Zaczęli to wdychać, a ja puściłem The Doors. Po kilku minutach koc odleciał na bok i wyszli. Oczy w pion i dziwne ruchy. Trwało to jakieś pół godziny.
 
Chłopak, który tam był przyszedł do mnie po jakimś czasie. Przyszedł z dziewczyną i przyniósł ampułkę z jakimś płynem. Powiedział, że to coś ekstra. Przyszli do mnie dlatego, bo miałem strzykawkę. Łapałem na łące motyle, które potem usypiałem zastrzykiem i przypinałem do makatki.
On wiedział, że mam ten sprzęt. Poprosili, żebym zrobił im zastrzyk. Wypaliłem igłę nad świeczką
i wstrzyknęli sobie to coś. Mija minuta i nic, mija pięć minut i nic, mija kwadrans i nic. W ogóle nic. Miałem szczęście, bo gdyby coś się i stało, to była by tragedia. Siedzieliśmy w komórce pod schodami w bloku. On potem został narkomanem i wstrzykiwał sobie kompot, a ja poszedłem do wojska. 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Opowieść o Pubie Moskwa

Obraz
Noc pod Moskwą. Od lewej stoją: Paweł Żuk, Arnaud „Francuz” Andal, Magda Dragan, Marcin „Młody” Szyszko, Katarzyna „Kasianka” Jaśkiewicz, Karolina Markiewicz i Iza. W masce Gryzia, a na glebie Krzysiek Rybka. Ekipie telewizji BBC pub Moskwa skojarzył się z londyńską portową tawerną. Mój znajomy dziennikarz po przeczytaniu tego tekstu zapytał, czy naprawdę można było prowadzić klub na trzydziestu   metrach kwadratowych. Owszem! I to jak! Przez jakiś czas w tym niewielkim pomieszczeniu miksowała się postpunkowa załoga z klientelą mającą niewiele wspólnego z rock’n’rollowym stylem życia. Historia pubu Moskwa jest opowieścią o szalonym początku lat 90. O tym co było wtedy najpiękniejsze i najniebezpieczniejsze.    Autor: Alex Kłoś     Ta historia ma początek pod koniec lat 80, kiedy spotkało się trzech chłopaków: Borsuk, Zając i Długi. Robert Urbaniak, czyli Borsuk, nie pamięta kiedy dokładnie poznał Piotra Głucha, czyli Zająca. – Na pewno jeszcze przed studniówką w liceum optycznym na Si
Czytaj więcej

Narkomanka. Jaka historia ukryta jest w tej piosence?

Obraz
Autor: Alex Kłoś Uwielbiam ten numer. Ten orientalny riff gitary, jazzującą grę basu, zawodowo osadzone bębny, doskonale brzmiący wokal. No i ten tekst. Ponurą historię o narkomance. O dziewczynie, która mogła osiągnąć wszystko, ale raczej wyszło inaczej... Bo ćpała heroinę. Co się kryje za mroczną opowieścią tej piosenki? Żeby się o tym przekonać pojechałem do Nowej Huty. Wprost na ławkę na blokowisku osiedla Albertyńskie. Jest zima, dużo śniegu i minus cztery stopnie. Dlatego siedzę na torbie Agaty Dudek. Poznaliśmy się przez Facebooka. Agata siedzi obok. Na lodowatej desce. Mówi, że tak jest ok. Wierzę, bo zna temat. Regularnie jara tu szlugi. Ta deska to przystanek na trasie ze sklepu do hostelu, w którym od jakiegoś czasu mieszkają z partnerem. Agata mówi, że jest od 37 lat w imprezie. Widać. Skręca papierosa, a ja odpalam z telefonu „Narkomankę”. Od dziecka była piękna Zgrabna i inteligentna Dobrze grała malowała Dobrze się zapowiadała Miała twarz miała ciało Niczego
Czytaj więcej

Film "Krok". Historia z planu.

Obraz
  Wytwórnia Filmów Dokumentalnych i Fabularnych przy Chełmskiej. Polski Hollywood. To rzecz jasna żart. Ale coś w tym jest, bo choć skala kompletnie inna, ale magia kina wyczuwalna mocno na każdym kroku. Z tym, że magia nieodparcie przywołująca na myśl jeśli już nie czasy PRL, to na pewno lata niewiele późniejsze. Tak jakby zegar zatrzymał się tu wtedy, gdy żeby wejść do środka trzeba było się wpisać do leżącej na stole księgi. Na straży stał umundurowany ochroniarz, który tego pilnowali. Obok szlabanu była budka, w której siedział kolejny strażnik. Nielegalne przejście obok szlabanu nie wchodziło w grę. Udało mi się może dwa razy. Trzeba było wejść do budynku przy bramie i wpisać się do księgi. Miała tabelkę i w kolejnym okienku wpisywało się imię i nazwisko, datę i godzinę wejścia oraz oczywiście to do kogo się wchodzi. Kilka metrów dalej były kolejne drzwi i za nimi otwierała się wytwórnia. Ten budynek był przedsionkiem do przygody. Przez jakiś czas działała w nim wypożyczalnia kas
Czytaj więcej