Nowoczesny metal

Wysiadam z metra na stacji Imielin. Na swoim kwadracie. Leje. Znowu. Takie lato. Wybiegam ze schodów i wciskam się w ludzi pod wiata na przystanku. Tuż obok stoją dwaj kolesie z gitarami. Mają po jakieś trzydzieści lat. Długie włosy, u jednego już mocno przerzedzone. Tatuaże, łańcuchy do kluczy, sygnety z trupimi czaszkami. Smród tytoniu. Profeska. Nie widziałem tego całe wieki. Staccato deszczu, na ulicy potok.
- Panowie jaką nową kapelę rockową polecacie do posłuchania?
- Ale to zależy jaki rock?
- Może być metal.
- Nocny kochanek.
- Ale to jacyś jajcarze. Pytam o coś poważnego.
- Oni zanim zostali jajcarzami grali na poważnie.
- A z takich kapel grających bardziej tradycyjny rock?
- Nie ma.
- Dlaczego?
- Bo młodzi ludzie nie chcą tego słuchać.
- No to jakie teraz są zespoły?
- Takie, które łączą wszystko ze wszystkim. Małolaci słuchają teraz wszystkiego.
- Tego co im wyrzuci Spotify?
- Tak.
- Nie kumam takiej nowej muzy. Lubię jak jest dobra melodia i refren.
- Wiadomo.
- A wy co gracie?
- Nowoczesnego metala.
W tym momencie pani stojąca przed jednym z nich odwraca się i prosi, żeby mówił ciszej. On żartobliwie tłumaczy się deszczem. Krople walą w wiatę jak oszalałe.
- A konkretnie? - dopytuję.
- Tak jak Nocny Kochanek, ale bardziej piosenkowo.
- A kto śpiewa?
- Jeszcze nikt.
- No to może sami śpiewajcie?
- Najpierw trzeba się nauczyć śpiewać. A to nie takie proste.
Na kilka sekund milkniemy. Wokalista to klucz do sukcesu, z nim jest zawsze największy problem. Chłopaki tłumaczą, że spotykają się i robią numery na gitarach.
- A ja jak tak myślę o metalu - mówię. - To lubię najbardziej dwie kapele: Metallikę i Panterę.
- Jak lubisz Panterę, to posłuchaj Venfolona. To Warszawska kapela, która gra w klimacie Pantery, ale wolniej.
- Venflon?
- Tak jak do żyły. Przez V.
Podjeżdża autobus. Wybiegam spod przystanku i wskakuję.
Jeszcze jaka powódź będzie od tych ulew.