Doktorat w Moskwie

- Długo pan tam był?
- Pięć lat. To były studia doktoranckie. Techniczne. 

- W Moskwie.

- Tak. Chciałem wyjechać, zobaczyć coś nowego. 

- Rosję? 

- Doktorat w Rosji coś znaczył. To były lata 80. 

- Sam się pan zgłosił? 

- Tak. Ale było dwudziestu kandydatów. Zgłosili się ludzie z osiągnięciami, a ruscy wybrali akurat mnie. 

- Dlaczego?

- Nie wiem. 

- Jak to pan nie wie, nie powiedzieli?

- Nie. 

- Jak tam było. 

- Na początku nie miałem swojego pokoju w akademiku. Mieszkałem z trzema chłopami. Jeden latem chodził nago po pokoju i dzwonił jajami.

- Wódkę piliście. 

- Oczywiście. Ale ich przepijałem. Bo to takie żuliki byli. Wystarczy, że powąchają i już pijani. 

- Jakie było jedzenie? 

- W Moskwie dobre. W domu handlowym kurczaki z różnych krajów. Polskie, węgierskie, nawet hiszpańskie. Ładnie zapakowane. Ale jak wyjechałem zobaczyć turystycznie miasto oddalonego od Moskwy o sto kilometrów, to już było inaczej. 

- Po co pan tam pojechał? 

- Chciałem cerkwie zobaczyć. Elektryczką pojechałem, minus trzydzieści stopni było. Ja lubię mleko i kupiłem sobie tam mleko. To była woda zabarwiona na biało. W Moskwie mleko było świetne, ale czuć było w nim kakao. Wie pan dlaczego ? 

- A skąd mam wiedzieć ? 

- Robili z orzechów kakaowca czekoladę, a łupiny w sowchozach dawali krowom. Oszczędni. 

- Sam pan do tego doszedł? 

- Ktoś mi powiedział. - A kurczaki jakie były w tym mieście, do którego pan pojechał cerkwie oglądać były? 

- A jakże. Ale nie zapakowane. Wbite na haki w sklepie tak jak je śmierć zastała. 

- Jak pan stał tam z kasą? 

- Starczało. Ale złotówka nie stała do rubla tak dobrze jak teraz. 

- A dolar? - Taki dowcip był. Wie pan czym się różnią funt, dolar i rubel? 

- Proszę pana to są po prostu różne waluty. 

- Funt suszonych rubli jest wart dolara. - Suszonych? 

- Tak. Kiedyś znajoma amerykana wysłała mi list z życzeniami na święta. Nie wiedziałem o tym. 

- Nie doszedł? 

- Nie. Po pół roku dostałem od niej drugi list, w którym zapytała czy dostałem ten na święta. 

- Dlaczego nie doszedł? 

- Bo wsadziła do koperty pięć dolarów. Po jakimś czasie dostałem ten list i urzędowe pismo, że nielegalnie przesyłana obca waluta została zarekwirowana. Koperta była nie naruszona. Oryginalna. 

- To jak to zrobili? 

- Już w czasach carycy Katarzyny nauczyli się tej sztuczki, robią to igłami z kości słoniowej. 

- Panie... 

- Masz pan internet, to sobie pan sprawdź. 

- Dobra. Pięć lat pan pomiędzy ruskimi pożył. 

- Ano pożyłem. 

- No i co? 

- No jak wracałem do domu i przejeżdżaliśmy pociągiem przez Bug, to Bogu dziękowałem. 

- Dlaczego? - Bo niektórzy to byli tacy, że człowiek się bał, że nóż w plecy wsadzą. 

- Dlaczego oni tacy są? 

- Komunizm powyciągał z nich najgorsze ludzkie cechy. Zawiść i podłość. Homo sovieticus. Ale oczywiście są tam też przyzwoici ludzie. 

 

Włoski plakat z lat 20. Nie sposób jest nie pomyśleć, że choć powstał sto lat temu, to jest szokująco aktualny. Należy jednak pamiętać, że we Włoszech w 1925 roku została wprowadzona faszystowska dyktatura. Także jest to faszystowski plakat propagandowy.